Bangladeş Konfeksiyon Endüstrisine Genel Bakış

clothing from Bangladesh, Apparel from Bangladesh, Garments from Bangladesh, Bangladesh.
Q2Textilvertrieb Clothing from Bangladesh, Apparel from Bangladesh, Made In Bangladesh
Tarım, ekonominin bel kemiği ve Bangladeşli bireyler için mali kazançların ana kaynağı olmuştur. Hükümetin tarımdan en yüksek verimi elde ederek ve gıda üretiminde öz-yönelimi sağlayarak yoksulluğu azaltması gerekmektedir. Tarımın yanı sıra, ülke ihracat bölümünün genişlemesiyle de ilgili. Bangladeş zaman zaman ihracatını hızlandırdı ve değiştirdi. Bangladeş’ten Q2Textilvertrieb Giyim, Bangladeş’ten Konfeksiyon, Bangladeş’ten Yapılmış. Bangladeş oluşmaya başladığında, jüt ve çay önde gelen ihracat odaklı endüstrilerdi. Ancak, sürekli sel tehlikesiyle, jüt elyaf maliyetlerinde başarısızlık ve dünya talebinde önemli bir düşüş yaşanmaktadır. Jüt sektörünün ülke ekonomisine olan rolü bozuldu (Spinanger, 1986). Bundan sonra, özellikle giyim sektöründe olmak üzere üretim sektörüne odaklanıldı. Bangladeş’ten Q2 Textilvertrieb Giyim, Bangladeş’ten Kıyafet, Bangladeş’te Yapılan Giyim endüstrisi Bangladeş, son yirmi beş yıl için anahtar ihracat bölümü ve ana değişim kaynağı olmuştur. Şu anda ülke, her yıl merkantilizm giysisiyle yaklaşık 5 milyar dolarlık bir ürün üretiyor. İş, doksanın hanımları olan üç milyon personele istihdam sağlıyor. 2 adet pazar dışı bileşen, hazır giyim endüstrisinin sürekli başarısını teyit eden önemli bir performans sergilemiştir. Bu bileşenler şunlardır: Kuzey yank piyasasında çoklu Fiber düzenlemesinin (MFA) altında bulunan kotalar ve (b) Avrupa pazarlarına özel pazar girişi. Toplam prosedür, üretimin yerini değiştirme eğilimi ile güçlü bir şekilde bağlantılıdır. Konfeksiyon sektöründe üretimin yer değiştirmesi.
Q2Textilvertrieb Clothing from Bangladesh, Apparel from Bangladesh, Made In Bangladesh
Küresel ekonomi şu anda, gelişmiş ülkelerin şirketleri gelişmekte olan ülkelere dikkatlerini çektikleri her yerde üretimle kontrol edilmektedir. Yeni illüstrasyon bir çekirdek-çevre üretim sistemi üzerinde yoğunlaşıyor. Finans, analiz ve geliştirme, teknolojik tesis ve modernizasyonu yöneten nispeten az bir kalıcı işçi merkezi ile. Üretim prosedürünün bağımlı bileşenlerini içeren bir dış sınır. Fiyatların düşürülmesi ve üretimin artması, bu eğilimin en büyük nedenidir. Sorumlu olan tek şükür ki, işçilik ücretini ve üretim fiyatlarının daha düşük olduğu her yerde üretimi bir mantara manevra etmektir. Gelişmekte olan ülkeler çevresel dejenerasyon gibi fiyatları dayamayan alanlar yarattığından beri. Bu gözlem, gelişmiş ülkeleri çevre ve yasa sorunlarına karşı korur. Üretimin 3. Dünya’ya transferi, bu ülkelerin ekonomilerinin büyümesine yardımcı oldu ve gelişmiş ulusların ekonomisini hızlandırarak hızlandı. Giysi endüstrisi, üretimin transferi ile kontrol edilir. Giysi üretiminin küreselleşmesi daha erken başlamış ve diğer sanayi tesisinin oldukça gerisinde kalmıştır. İşletmeler, sanayileşmekte olan ülkelerde mavi yakalı üretim faaliyetlerini yüksek ücret alanlarından ucuz üretim bölgelerine aktardı. İletişim sisteminin ve ağın tatlandırılmasının bu gelişme sırasında önemli bir rolü vardır. İhracat odaklı üretim, 60’lı yıllardan bu yana Asya ve coğrafi bölgenin sanayileşmekte olan ülkelerine bazı akıllı geri dönüşler getirdi. Kuzey Amerika ve Batı Avrupa’dan 1950’ler ve aynı zamanda erken 60’lı yıllarda Japonya’dan üretilmeye başlanan konfeksiyonun birincil yer değiştirmesi. Ancak 1965 ve 1983 yılları arasında Japonya, otomobil, stereo ve bilgisayar gibi bir çok kârlı ürüne dikkat çekti ve bu sayede 400 bin personel Japon tekstil ve tüketim malları işi tarafından işten çıkarıldı. Etkili olarak, konfeksiyon üretiminin ikinci hisse senedi transferi Japonya’dan Asya Kaplanları’na – Güney Kore, Tayvan, liman ve Singapur’dan Yedili yetmişli yıllardan oluşuyordu. Bununla birlikte, üretim transferinin eğilimi orada kalmamıştır. İşçi ücretlerinin artması ve sendikaların aktif olması, Asya Kaplanları ekonomilerindeki tatlandırıcıyla orantılıydı. İş, 1980’lerden 1990’lara kadar Asya Kaplanlarından farklı gelişmekte olan ülkelere, özellikle de Filipinler, Malezya, Tayland, ülke ve Çin’e özel 3. üretim transferine şahit oldu. 1990’lar Bangladeş, Srilanka, Pakistan İslam Cumhuriyeti ve Vietnam ile birlikte nihai ihracat kümeleri tarafından yarı iletken diyottur. Ancak Çin, 10 yıldan daha kısa bir sürede (1980’lerden sonra) Çin’in dünyadaki en büyük üretici ve tüketici malları üreticisi olmak için hiçbir şeyden çıkmadığı ortaya çıktı.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *